|
به نام خداوند رحمتگر مهربان
درباره چه چيز از يكديگر مىپرسند (۱)
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿۱﴾
|
|
از آن خبر بزرگ (۲)
|
|
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿۲﴾
|
|
كه در باره آن با هم اختلاف دارند (۳)
|
|
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾
|
|
نه چنان است به زودى خواهند دانست (۴)
|
|
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۴﴾
|
|
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (۵)
|
|
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۵﴾
|
|
آيا زمين را گهوارهاى نگردانيديم (۶)
|
|
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾
|
|
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] (۷)
|
|
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾
|
|
و شما را جفت آفريديم (۸)
|
|
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾
|
|
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم (۹)
|
|
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾
|
|
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم (۱۰)
|
|
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾
|
|
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم (۱۱)
|
|
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾
|
|
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم (۱۲)
|
|
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾
|
|
و چراغى فروزان گذارديم (۱۳)
|
|
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾
|
|
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم (۱۴)
|
|
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾
|
|
تا بدان دانه و گياه برويانيم (۱۵)
|
|
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾
|
|
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه (۱۶)
|
|
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾
|
|
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (۱۷)
|
|
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾
|
|
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد (۱۸)
|
|
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾
|
|
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود (۱۹)
|
|
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾
|
|
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند (۲۰)
|
|
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾
|
|
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده (۲۱)
|
|
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾
|
|
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (۲۲)
|
|
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾
|
|
روزگارى دراز در آن درنگ كنند (۲۳)
|
|
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾
|
|
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (۲۴)
|
|
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾
|
|
جز آب جوشان و چركابهاى (۲۵)
|
|
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾
|
|
كيفرى مناسب [با جرم آنها] (۲۶)
|
|
جَزَاء وِفَاقًا ﴿۲۶﴾
|
|
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند (۲۷)
|
|
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾
|
|
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند (۲۸)
|
|
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾
|
|
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آوردهايم (۲۹)
|
|
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾
|
|
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمىافزاييم (۳۰)
|
|
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾
|
|
مسلما پرهيزگاران را رستگارى است (۳۱)
|
|
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾
|
|
باغچهها و تاكستانها (۳۲)
|
|
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾
|
|
و دخترانى همسال با سينههاى برجسته (۳۳)
|
|
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾
|
|
و پيالههاى لبالب (۳۴)
|
|
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾
|
|
در آنجا نه بيهودهاى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] (۳۵)
|
|
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿۳۵﴾
|
|
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (۳۶)
|
|
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿۳۶﴾
|
|
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست (۳۷)
|
|
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾
|
|
روزى كه روح و فرشتگان به صف مىايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (۳۸)
|
|
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾
|
|
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (۳۹)
|
|
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾
|
|
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دستخويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (۴۰)
|
|
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾
|
|
سوره ۷۹: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند (۱)
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾
|
|
و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند (۲)
|
|
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿۲﴾
|
|
و به فرشتگانى كه [در درياى بىمانند] شناكنان شناورند (۳)
|
|
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿۳﴾
|
|
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگيرندهاند (۴)
|
|
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾
|
|
و كار [بندگان] را تدبير مىكنند (۵)
|
|
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾
|
|
آن روز كه لرزنده بلرزد (۶)
|
|
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾
|
|
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (۷)
|
|
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾
|
|
در آن روز دلهايى سخت هراسانند (۸)
|
|
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾
|
|
ديدگان آنها فرو افتاده (۹)
|
|
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾
|
|
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمىگرديم (۱۰)
|
|
يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾
|
|
آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم] (۱۱)
|
|
أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿۱۱﴾
|
|
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيانآور است (۱۲)
|
|
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾
|
|
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (۱۳)
|
|
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾
|
|
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود (۱۴)
|
|
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿۱۴﴾
|
|
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵)
|
|
هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾
|
|
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶)
|
|
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾
|
|
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (۱۷)
|
|
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾
|
|
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى (۱۸)
|
|
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿۱۸﴾
|
 نویسنده: عاشق قرآن
׀ تاریخ: دو شنبه 13 شهريور 1391برچسب:, ׀ موضوع: <-PostCategory->
׀
|
منوی اصلی
